Na każdym człowieku ciąży moralny obowiązek udzielenia pomocy osobie jej potrzebującej.
Obowiązek moralny wspierają przepisy prawne dotyczące odpowiedzialności za jej nieudzielenie.
W polskim porządku prawnym jest to art. 162 kodeksu karnego, który stanowi:
- § 1 Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
- § 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczni poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej.
Fakt, iż podjęliśmy się przystąpienia do ratowania życia zobowiązuje nas do działania. Zawsze, udzielając pierwszej pomocy, musimy pamiętać, że przyczyniają się one do ratowania życia i nie możemy czuć się w żaden sposób winni nawet, jeśli dojdzie do tragicznego zakończenia. Pamiętajmy, że pierwsza pomoc wcale nie jest trudna, a w razie wypadku na drodze, w pracy czy domu, w sytuacji gdy są ofiary, każda sekunda jest na wagę życia!
Pamiętajmy, że sami możemy narazić się na niebezpieczeństwo ratując życie innym. Zagrożenia, które doprowadziły do wypadku są wspólne dla ratownika i poszkodowanego i stanowią dodatkowy, niebezpieczny czynnik zagrożenia dla ratującego. Ratownik wkraczając na scenę zdarzeń musi mieć świadomość ich istnienia. Przystępując do akcji ratowniczej, powinien pamiętać także o odpowiednim zabezpieczeniu. Rękawiczki jednorazowego użytku czy też ustnik do sztucznego oddychania to podstawowe atrybuty ratownika. Tego typu zabezpieczenia uchronią go przed zarażeniem chorobami zakaźnymi. Ratownik nie może stać się kolejną ofiarą!